Ve bir yil daha akip gecer omurden...

Gecen yil 3-1 diye yazmistim, bu yil ise skor 3-2 oldu...
Gorunuse bakilirsa kazanma sansim azaliyor gittikce, seneye berabere olacagiz...
Acaba sonrasinda mizikcilik mi yapsam saymam ben bunu diye :))
Neden bahsediyor bu deli diyenlere aciklamam olsun; bir yil daha gecti gitti omrumden, siz yaslanmak deyin ben buyumek :)

Kocakisisi hayatimin en guzel dogumgunu hediyelerinden birini armagan etti bana; tam sekiz haftalik bir fotograf kursu :)
Inanilmaz mutlu, sevincli ve heyecanliyim anlatamam. Oysa ki ben adami delirttigimi dusunuyordum elimde fotograf makinasi herseyi cektigim icin. Mutluluktan agzim kulaklarimda, kursun baslayacagi Ocagin son haftasini bekliyorum heyecanla...

Sanirim en anlamli ve hos dogumgunu kutlamasini Turk Hava Yollarindan aldim, bakarmisiniz su kutlamanin guzelligine!
Bol seyahatli bir yil dilegiyle! diyor...
Uflenen mumlar bile gezilip gorulecek yerler seklinde, birbirinden sahane :)
Hepsini gormeliyim hepsini...
Bana da ancak boyle bir dogumgunu kutlamasi yakisirdi, mutlu ettin beni THY sagolasin :)

Kedisizlikten kurudum kaldim burada o artik bilindik birsey :)) Bende kendime dogum gunu hediyesi bu pisili tisortu aldim, ustumdeydi dun butun gun, karsidan bakanlar deli mi ne diye surekli karnini oksuyor diye dusunebilir ama bilmezler ben kedilerimi sevip durdum butun gun :D

Kucuk kardese dip not: sana da aldim aynisinin grisinden, sen simdilik ekrana bakip bakip yalan :)))

Bir de en cok boyle zamanlarda anliyor insan ne kadar yalniz oldugunu aslinda.
Hep diyorum ben "gozden irak olan gonulden de irak olurmus, bunu en cok gurbettekiler anliyor" diye. Uzaklik arttikca daha cok unutuluyor insan. Memleketteyken, aile, arkadas, konu komsu... ne dogumgunu atlarlardi ne de diger ozel gunleri. Uzaklari mekan edindigimizden beri onceleri bir telefon calisi, bir mesaj halindeki kutlamalar sonralari birer e-mail veya diger sanal uygulamalardaki kutlamalara donustu. Sonra sonra onlar da yavastan silinip gidiyor, tipki bizlerin insanlarin hafizasindan yavas yavas silinip gittigimiz gibi...
Sanirim kimseye kizgin veya kirgin degilim, sonucta herkes kendi hayatini, sorunlarini ve gunun getirdiklerini yasiyor. Ben her ne kadar orada olanlari bilmiyorsam onlarda beni bilmiyor sonucta. Iste boyle goz gormeyince, gonulde unutuyor.
Ama yine de bekliyor insan yilda bir kez bile olsun hatirlanmayi, arada yillar, yollar, okyanuslar olsa da unutulmamayi...
Ve iste boyle zamanlarda goruyor insan aslinda gercekte ne kadar yalniz oldugunu ;)

Neyse bu kadar duygusallik yeter, ben kactim :)