A ile H'nin doga ile imtihani

Zamanidir yeni maceralari anlatmanin…

Simdiden uyarayim uzun olacak bu yazi :)

Bildiginiz gibi yilbasi tatilinde Avustralya’ya gidemeyen biz hemen yeni yerler bakmaya basladik. Zaten uzun bir suredir aklimda Endonezya vardi surekli. Her yerini birkalamaktan bikmadigim gezi sitelerinde surekli gozume carpiyordu sessiz sakin kucucuk adalar, turkuaz rengi denizler ve upuzun bombos cennet gibi kumsallar…

Kulaga inanilmaz guzel geliyor degil mi, hele hele o hep alistigimiz karli ve soguk yilbasi tatili icin. Bir bedeli varmis ama…

Uzun zamandir goz koydugum, kocakisisinin basinin etini yedigim “Gili” adalarina gitmeye karar verdik. Baktik ulasim nedir nasildir, nereden gidilir diye. En yakinindaki iki buyuk kara parcasinin biri Lombok bir digeri Bali adasiydi. Bir tasla iki kus olsun hazir oralara kadar gitmisken gorelim diyerekten Bali uzerinden gitmeye karar verdik, ve bir Cuma gunu yola ciktik biz.

Her zamanki gibi yolculuga cikmanin heyecani ve sevinci bende hoplaya ziplaya koyulduk yola, basimiza geleceklerden habersiz. Bir yandan da o her zamanki ucak korkumu atlatmaya calisiyorum yolculuk heyecani ile. Tam da bir gun oncesinde Ayse Arman ucak korkusu ile ilgili bir yazisini okudum (bir ara onuda yorumlamak lazim burada), o kadar cok benzer nokta buldum ki kendimle ilgili kahkahalarla okudum yaziyi, demek ki korkan herkes sacmaliyormus en azindan ben bu kadar feci degilim dedim.

Neyse efendim biz ucaga bindik havalandik. Zaten Singapur o kadar findik kabugu gibi biryer ki hem kalkista hem iniste pilotlar yonlerini dogrultabilmek icin fildir fildir donuyorlar surekli icim kalkiyor. Hava biraz bulutluydu ama pek fena degildi, hatta bulutlarin fotograflarini cektim tepeden cok guzel gorunuyorlar diye. Karsidan iyiler ta ki iclerine girene kadar…

Kalkistan yaklasik 20-25 dakika sonra ucak birden bire oyle bir turbulansa girdi ki, pes pese iki kez hava bosluguna dustuk. Oyle bilindik sarsintilardan biri degildi resmen ucak hissedilir bir sekilde gum diye bosluga dustu. Bugune kadar onca yolculuk yapan biz, onca yere ucan biz, hayatimizda ilk defa bu kadar kuvvetli bir sarsinti hissedip bu kadar korktuk. Dedim kesin gidiyoruz biz, basladim sehadet getirmeye. Hatta o anda kocakisisiyle helallesmeye basladik hemen :) Bakmayin simdi popoyu kurtarinca gulerek anlattigima, omrumuzden omur gitti resmen. O sok ve korkuyla bulutlu ve bol turbulansli olarak, lanet bir havada ulastik Bali’ye sagsalim. Ama ne siz sorun ne ben soyleyeyim o 2.5 saat boyunca yasadiklarimizi.

Neyse efendim dedigim gibi o korku ve sokla indik, hemen havaalanindan vizelerimizi alip giris yaptik ulkeye. Aksam saatlerinde ulasiyoruz birde yollarda cok fazla vakit kaybetmeyelim diye havaalanina en yakin olan “Kuta” bolgesinden ayarlamistik otelimizi. Zira iyiki de oyle yapmisiz cunku Bali’nin ada olduguna bakmayin muazzam buyuk bir yermis, bir ucundan diger ucuna en az 3-4 saate variliyor, hatta trafigide hesaba katinca iki kati.

Otele saat 21 civarinda vardigimiz icin niyetimiz esyalari odaya birakip, bir elimizi yuzumuzu yikayip kendimize gelmek (gerci ucak sokundan nasil kendimize geleceksek) ve yakin cevreye soyle bir goz gezdirmekti. Daha resepsiyona adim atmamizin uzerinden bes dakika gecti gecmedi resepsiyondaki tuccar kilikli herif atladi “simdi siz yeni geldiniz acsinizdir, cok guzel bir balik lokantasi var boyle deniz hemen dibinizde ben orayi ayarlayayim, hatta gelip sizi arabayla aliyorlar” diye. Tovbe tovbe… Lan manyakmisin birincisi soyledigin gibi bir yerse biz tum tatil parasini bir gecede o lokantada birakiriz, ikincisi daha yeni inmisiz, elimiz yuzumuz toz icinde acelen ne! Kocakisisi ile birbirimize saskin saskin bakip yok bu gece olmaz deyip geri cevirdik.

Zor bela kendimizi odaya attik, otel deniz kiyisinda degil ama bekledigimizden sirin cikti (yanilmisiz fecahatmis!). Yesilliklerin icinde biraz eski olsa da kucuk kucuk villa tarzi odalar falan. Ucak faciasindan sag cikmanin sevinci ile donusu dusunmemeye calisarak attik kendimizi odaya, elimizi yuzumuzu yikadik oturduk yatagin ustunde yolculugun kritigini yapiyoruz. Bu arada oda inanilmaz los, hani ampullerin cogu gece lambasi gibi. Demeyin iste ne romantik falan diye, hersey soyle boyle seciliyor. O los isikta bir yandan konusup bir yandan da odayi inceliyorken kapinin uzerindeki oyma ahsap figurlerin kenarinda birsey takildi gozume. Benden hic beklenmeyecek bir sakinlikle (nedense tum yolculukta hep boyleydim kocakisisi benim sakinligime sasti en cok) cunku o anda cigliklara bogulmam beklenirdi, koca kisisine gosterdim “bir baksana surdakini ben mi yanlis goruyorum” diye.

Kapinin ustundeki oymalarda bugune kadar gordugumuz en buyuk kerten duruyordu hatta belki kerten degil iguana falandi!!! Hani o benim cok korkup kactigim, kocakisisinin cesitli atraksiyonlarla oldurdukleri ne ki! Elemanin sadece kafasinin buyuklugu elimin ayasi kadardi dusunun siz gerisini. Dogal olarak onu ilk goruste bir adim geri sicradi kocakisisi, sonra bana hayretlerle bakti nasil cigligi basmadim diye, sonrada resepsiyonu aradi odamizda kerten var gelip bakin lutfen diye. Aradigi anda gulmusler “kertenmi tamam hemen gelip aliriz biz” diye. Birkac dakika icerisinde gelen eleman gozleri kocaman olaraktan kapinin uzerindeki yaratiga soyle uzun uzun bakip “bu biraz!! fazla buyukmus ben bi resepsiyonu arayayim” dedi. Bes dakika icerisinde bizi baska bir odaya yerlestirdiler.

Ucak dustu dusecek sokunu herhalde ancak boyle birsey unutturabilirdi o anda bize. Kendimizi biran once disari attik birseyler yemek icin. Yakin cevredeki yerel lokantalardan birinde artik iyice alisik oldugumuz “fried rice” ve karideslerle biraz normale donmeye calistik ve cevredeki insanlari inceledik bir muddet. Sokaklar oldukca kirliydi ve yerli insanlar turistlere sadece iki ayakli banknot muamelesi yapiyorlardi her tatil yerinde oldugu gibi, ilerleyen gunlerde bunun ne kadar fazla oldugunu gorecegiz neredeyse zorla yakandan tutup birseyler satmaya ugrasacak durumdalar.

Geceyi oyle tamamlayip yorgun argin odaya donduk, dinlenip kendimize gelmemiz lazim zira daha Singapur’da usutup idrar yollari iltihaplanan ben antibiyotik aliyorum bir yandan, diger yandan da burnum akmaya basladi yetmezmis gibi. Ertesi gun tura cikiyoruz birde ustune ustluk, sabah 8’de araba ve rehber gelip alacak bizi otelden, tam curcunayiz yani yok yok. Tam kendimizi harap bitap yataga attik dalmak uzereyiz, odanin icindeki cop kutusunun poseti hasirdamaya basladi!! Allahim saka gibi, nasil bir sey bu neyle siniyorsun bizi! Kalktik tabii ayaga, kocakisisi uyku sersemi iki yana yalpaliyor ben yatagin ortasinda buzusmusum kacmaya hazir (nereye kacacaksin ki mal insan). Tahmin edin cop kutusunun icinde ne var? Tabii ki kerten!! Neyse bu seferki bir oncekinden kucuk (kendimizi avutmaya bak). Koca kisisi artik bu iste uzmanlastigi icin baska bir poseti cop kutusunun uzerine gecirip kerteni iceri kistirdi ve kutuyu oldugu gibi balkona atti.

Bunca seyin ustune butun gece bir gozumuz acik digeri kapali uyuduk. Bilmiyorduk ki bu daha baslangicmis…
Devami yakinda :)