Gectigimiz gunlerde aklima dustu birdenbire Nazim Hikmet ve o hic bikip usanmadan binlerce kez okudugum essiz siiri. Gazeteleri acinca gordum ki bosa degilmis aklima dususu, malummu oldu ne? Olum yildonumuymus sevgili Nazim Hikmetin...
Simdi icimden geldi paylasayim dedim, ne cok severim ben bu siiri ve ne derinden etkiler beni her okuyusumda...
Simdi icimden geldi paylasayim dedim, ne cok severim ben bu siiri ve ne derinden etkiler beni her okuyusumda...
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
Bahçesinde ebruliii hanımeli açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için hazırlanmıştı ki devin,
Yapamazdı yapısını, çalamazdı kapısını
Bahçesinde ebruliiii hanımeli açan evin.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın,
Yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
Girdi zengin bir cücenin kolunda,
Bahçesinde ebruliiii hanımeli açan eve.
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz,
Bahçesinde ebruliiiii hanımeli açan ev..
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz,
Bahçesinde ebruliiiii hanımeli açan ev..
Nazim Hikmet
No comments:
Post a Comment
Yorum birakan elleriniz dert gormesin ;)